ناو هواپیمابر USS Gerald R Ford برای نخستین بار جت جنگنده هسته ای را با استفاده از منجنیق الكترومغناطیسی به آسمان فرستاد. در این عملیات همچنین برای نخستین بار از یك سیستم پیشرفته به نام «دنده توقف» (AGG) استفاده شد.
در نگاه نخست به نظر می رسد فرود و بلند شدن هواپیما از عرشه ناو مانند هر پرتاب و فرود دیگری است اما در واقع برای ارسال و دریافت، فناوری به كار رفته كه تاكنون روی دریا استفاده نشده بود.
بیش از ۶۰ سال است كه ناوهای هواپیمابر جهان با استفاده از منجنیق بخار به آسمان پرتاب می شوند.
این سیستم كمی پیچیده و نیازمند نیروهای انسانی متعددی برای نگهداری و عملیاتی كردن سیستم بود. اما در سیستم جدید كه جنرال اتمیكز آن را ساخته، به جای بخار از نیروی الكترومغناطیس استفاده می كند.
این سامانه در مقایسه با سیستم بخار، قابل اعتمادتر بوده، نگهداری از آن ساده تر است و ظرفیت انرژی پرتاب بالاتری دارد. برای اینكه جت های سریع روی عرشه نسبتا كوچك ناو فرود بیایند، سیستم ترمز متوقف كننده جدید جایگزین سیستم سیم دار متوقف كننده سنتی شده است. این سیستم مجهز به موتورهای الكتریكی و سیستم های بازیابی انرژی بوده كه كار سیستم سیم دار هیدرولیك متوقف كننده قدیمی را انجام می دهند.
چون سیستم AAG با رایانه كنترل می شود، عملیاتی كردن آن نیازمند خدمه كمتری است و می توان آن را خیلی سریع برای سامانه های مختلف از پهپادهای سبك گرفته تا بمب افكن های سنگین آماده كرد. این سیستم همچنین مجهز به سامانه های تشخیصی است كه هزینه نگهداری آن را كاهش می دهند.