گزارش،
دلیل واقعی بن بست در مذاكرات آمریكا و كره شمالی
به گزارش بازار پرواز «كره شمالی احمق نیست. آنها چیزی به ارزشمندی سلاح های هسته ای خویش را بدون دریافت چیز ملموس و واقعاً ارزشمندی در ازای آن تسلیم نخواهند كرد. آیا دولت ترامپ یك چنین پیشنهادی را به آنها خواهد داد یا صرفاً به رویكرد ˮخلع سلاح هسته ای كامل و راستی آزمایی شدهˮ خواهد چسبید؟»
به گزارش بازار پرواز به نقل از ایسنا، پایگاه نشنال اینترست در گزارشی نوشته است: «مذاكرات آمریكا و كره شمالی در بن بست قرار دارد. دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریكا تابحال دوبار با كیم جونگ اون، رهبر كره شمالی یك مرتبه در سال ۲۰۱۸ در سنگاپور و بار دیگر در سال ۲۰۱۹ در پایتخت ویتنام دیدار كرده است. هیچیك از این نشست ها نتیجه ای به بار نیاورده اند و حاصل آنها تنها عمدتاً ابراز خوش بینی، دست زدن به چند معامله جزئی و كم و ایجاد یك آرامش كلی در خصوص تداوم مذاكراتی میان دو طرف به جای رفتن به سراغ تهدید یكدیگر، بوده است. با این وجود تقریباً هیچ تحركی در مورد مسائل راهبردی و اساسی شامل كلاهك های هسته ای، موشك های حامل آنها و پرتاب گرهای شلیك آنها ایجاد نشده است.
خلع سلاح هسته ای اتفاق نیفتاده و به نظر هم نمی آید كه در شرف وقوع باشد. پس از آنكه نشست هانوی چند ماه قبل شكست خورد هیچكس حقیقتاً نمی داند كه این فرایند در چه مرحله ای قرار دارد. تعاملات آمریكا و كره شمالی به نظر می آید كه دارد از مسیر خارج می شود و شاید نشست سومی بین ترامپ و كیم جونگ اون برگزار گردد اما پس از دو نشست قبلی آنها كه دستاورد چندانی برای آنها نداشت توقع نتیجه دادن برای هر گونه نشست بعدی آنها پایین آمده است.
تابحال عمدتاً آمریكا تقصیر به بن بست رسیدن مذاكرات را به گردن كره شمالی انداخته است. برخی این استدلال را می كنند كه كیم جونگ اون با سوء نیت وارد این نشست ها شد. در سنگاپور كاملاً مشخص بود كه تاكید كره شمالی بر حالت نمادین این نشست است.
در ایام منتهی به برگزاری این نشست كره شمالی در جلسات گروه های فنی مربوط به بیانیه نهایی آغاز به كارشكنی كرد و در عین حال شدیداً به مدیریت صوری عرضه این بیانیه پرداخت. در هانوی كیم جونگ اون یك چانه زنی یك طرفه را به راه انداخت شامل معامله بر سر برداشت تقریباً كامل تحریم ها ضد كره شمالی در ازای از دور خارج كردن یك تأسیسات كهنه تولید مواد هسته ای. با این وجود ترامپ بعداً به خاطر رد كردن این توافق بد در داخل در سطحی گسترده تشویق شد.
اما همینطور آمریكایی ها هم در هر دو نشست به كره شمالی توافقات ضعیفی را دادند. آمریكایی ها در هر دو نشست خواستار دریافت امتیازهای بزرگ به صورت مستقیم از جانب كره شمالی در ازای دادن امتیازات متقابل مبهم در آینده شدند.
مقام های آمریكا در ایام قبل از نشست سنگاپور مكرراً درباره خلع سلاح هسته ای كامل قابل بررسی و غیرقابل بازگشت در كره شمالی صحبت كردند اما در هانوی آنها از خلع سلاح نهایی و كاملاً راستی آزمایی شده صحبت كردند. با این وجود كلیت آنها یك چیز است یعنی خلع سلاح یك جانبه.
آمریكایی ها در ازای این امتیاز بزرگ هیچگاه پیشنهاد امتیاز متناسبی ندادند. آمریكا به طرق مختلف درباره دادن امتیازات متقابل شامل یك معاهده صلح برای آخر دادن به جنگ كره (به جای آتش بس فعلی كه كمتر اجبار آور است)، برداشته شدن تحریم ها، به رسمیت شناختن دیپلماتیك، كمك، تضمین های امنیتی مبهم و… صحبت كرد. اینها برای كره شمالی البته پرارزش هستند اما هیچ یك از آنها ارزش رها كردن موشك ها و كلاهك های هسته ای را ندارد.
كره شمالی كشوری مترود است كه شدیداً هدف تحریم قرار گرفته است. این كشور با كشورهایی احاطه شده كه همبستگی چندانی با آن نداشته و تنها تلاش می كنند با آن وارد خصومت نشوند. كره شمالی بجز یك روابط عمدتاً فرصت طلبانه با چین، هم پیمان دیگری ندارد. این كشور عمدتاً در جامعه بین المللی تنها ایستاده و مورد انزجار و بی اعتمادی قرار دارد و اغلب اتكای آن به ترس آفرینی بوده است. برای یك چنین كشور منزوی سلاح های هسته ای یك انتخاب راهبردی عالی هستند. این سلاح ها سبب تأمین امنیت كامل این حكومت در مقابل حملات خارجی می شوند.
كیم جونگ اون در ظاهر یك مذاكره كننده است. او برخلاف پدرش به نظر می آید كه واقعاً می خواهد كره شمالی را دست كم مقداری از انجماد خارج كند. وی همینطور به نظر می آید كه خواستار داشتن یك روابط باثبات تر و كم تنش تر با منطقه و ایجاد وضعیتی است كه دست كم كره شمالی در منطقه بعنوان یك كشور عادی پذیرفته شود. ازاین رو او امكان دارد بخواهد كه در این راستا بخشی از موشك ها یا كلاهك های هسته ای خویش را تسلیم كند. اما او مطمئناً تمامی این سلاح ها را تسلیم نخواهد كرد و خواسته آمریكا در خصوص خلع سلاح كامل قابل بررسی و غیرقابل بازگشت، یك توهم است.
كلاهك ها و موشك ها برای كره شمالی شدیداً پرارزش هستند. این سلاح ها به كره شمالی چیزی را كه مدت ها دنبالش بوده یعنی امنیت حكومتش در مقابل دشمنان زیاد آن، می دهد. این سلاح ها در عین حال برای تولید شدن مقدار زیادی از تولید ناخالص داخلی ناچیز كره شمالی را به خود اختصاص داده اند و پیونگ یانگ تقریباً ۵۰ سال برای دستیابی به آنها كوشیده است. كره شمالی حتی سلاح های هسته ای خویش را بعنوان مبحث امنیت و افتخار ملی در قانون اساسی گنجانده است.
بدین سان كره شمالی به راحتی این سلاح ها را حتی بخشی از آنها را بدون دست یافتن به امتیازات متقابل جدی از جانب آمریكایی ها تسلیم نخواهد كرد. این امتیازات شامل آخر دادن به ائتلاف آمریكا با كره جنوبی می شود. همینطور این امتیازات شامل خارج كردن نیروهای آمریكای از كره جنوبی، خارج ساختن ادوات نیروی هوایی و دریایی آمریكا از كره جنوبی، برداشتن تحریم ها و دریافت یك بسته كمكی هنگفت بعلاوه نرمال سازی كامل روابط با آمریكا، كره جنوبی و ژاپن و كاستن از قابلیت ها و اندازه ارتش كره جنوبی می شود.
این امتیازها برای آمریكا و كره جنوبی بزرگ بوده و به لحاظ سیاسی دردناك هستند و هیچیك از آنها نمی خواهند كه چنین امتیازاتی را بدهند. ازاین رو واشنگتن درباره چنین امتیازات احتمالی بحث نمی نماید. به جایش سیاست گذاران آمریكا دائماً بر خلع سلاح كامل، قابل بررسی و غیرقابل بازگشت برای بارها و بارها تاكید می كنند و كره شمالی هم بارها و بارها پاسخ منفی می دهد. در بهترین حالت آمریكا شاید بخواهد به توافق به صورت مبهم تضمین های امنیتی آمریكا و یا مدرنیزه سازی كره شمالی را اضافه كند اما كره شمالی یك كشور احمق نیست و چیزی به ارزشمندی سلاح های هسته ای را بدون دریافت امتیازات واقعاً پرارزش و ملموس تسلیم نخواهد كرد.
ازاین رو مشخص می شود كه بحث آمریكا درباره كره شمالی تا چه حد از جدیت به دور بوده و تقریباً نه در كنگره، نه در دولت و نه در رسانه های آمریكایی هیچ بحثی درباره امتیازات ملموس، دردناك و آشكاری كه آمریكا باید به كره شمالی بدهد، دیده نمی گردد. آیا آمریكا می تواند قبول كند كه تجهیزات نیروی هوایی اش را در كره جنوبی در ازای كنار گذاشتن ۲۰ و یا ۳۰ كلاهك هسته ای كره شمالی خارج كند؟ آیا اگر كره شمالی ۸۰ درصد موشك هایش را در ازای تخلیه شدن همه پایگاه های آمریكا در كره جنوبی تسلیم كند، این یك توافق خوب خواهد بود؟ آیا باید كوشش كرد تا سلاح های هسته ای كره شمالی را از آنها خرید؟ آیا دادن پول نقد در ازای سلاح های هسته ای توافقی خوب است؟ و یا اینكه آیا همه این توافقات آنقدر بد هستند كه برای طرف ها وضع موجود ارجح تر است؟
اینكه هیچكس درباره این نوع معامله های دردناك و سنگین در آمریكا صحبت نمی كند اخطاری هست در خصوص اینكه واشنگتن جدیت ندارد. به جای آن سیاست گذاران آمریكایی دائماً تقاضا می كنند كه كره شمالی سلاح هایش را كنار بگذارد. البته آنها این كار را نخواهند كرد و ازاین رو آمریكا در بن بست قرار می گیرد. ۱۵ ماه مذاكرات دو طرف هیچ پیشرفتی به بار نیاورده چون آمریكایی ها نمی توانند زیر بار دادن یك امتیاز واقعاً دردناك بروند. ازاین رو كره شمالی به واشنگتن هیچ چیز واقعی نمی دهد و ما در همین وضعیت فعلی كه در آغاز هم بود، قرار خواهیم داشت.»
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب