گزارش- دویچه وله،
روسیه پوتین ۲۰ سال بعد
به گزارش بازار پرواز ولادیمیر پوتین در سال ۲۰۰۰ رئیس جمهور موقت روسیه شد. او وعده های بسیاری داد. دو دهه بعد این جاسوس سابق كه حالا یكی از قدرتمندترین روسای جمهور جهان است، هنوز سكان دار سیاست كرملین است.
به گزارش بازار پرواز به نقل از ایسنا، خبرگزاری دویچه وله با گذشت ۲۰ سال از اولین سال ریاست جمهوری ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، به بررسی عملكرد او و عمل به وعده هایش پرداخته است.
دویچه وله در این گزارش آورده است: آخر قرن میلادی گذشته برای روسیه با تحولی بزرگ همراه بود. در شب سال نوی سال ۱۹۹۹، بوریس یلتسین، رئیس جمهور وقت روسیه از سمت خود استعفا كرد و گزینه غافلگیركننده ای را برای جانشینی خود برگزید؛ مدیر سابق سرویس امنیت داخلی روسیه كه حالا برای جانشینی یلتسینِ بیمار انتخاب شده بود تا تصدی جایگاه ریاست جمهوری را تا انتخابات مارس ۲۰۰۰ بر عهده بگیرد. سخنرانی سال نوی پوتین بعد از خداحافظی یلتسین انجام شد.
پوتین در تلویزیون ملی روسیه گفت، "در شب سال نو رویاها برآورده می شوند. بخصوص در این شب سال نو". او به ملت خود گفت به سلامتی "قرن تازه" جام خویش را بالا بگیرند. عده اندكی پیشبینی می كردند كه پوتین طی ۲۰ سال بعد از آن روز تا چه اندازه اثرگذار خواهد بود. محبوبیت او حتی علیرغم این كه عده كمی می دانستند واقعا پیرو چه مسیری است، پیوسته افزایش پیدا كرد. این مسئله باعث شد كه وعده های وی بیشتر از عملكردش مورد قضاوت قرار بگیرد.
پوتین برای كشوری قدرتمندتر
پوتین قبل از تصدی ریاست جمهوری نوشت، "برای ناامید شدن از روسیه بعنوان یك قدرت بزرگ خیلی زود است". او متعهد شد كه روسیه را به صحنه جهانی وارد كند. او به رغم تحریم های غربی و بیرون رانده شدن از گروه هشت این كار را كرده است.
پوتین در آستانه انتخابات ۲۰۰۰ به رای دهندگان وعده داد كه روسیه را تقویت و ارتش و صنعت تسلیحات آنرا نوسازی كند. قدرت یك كشور از تولید ناخالص داخلی آن مهم تر است و اندازه گیری نیروی آنرا دشوار می كند. الان اتفاق نظر گسترده داخلی و جهانی وجود دارد كه روسیه از سال ۲۰۰۰ قدرتمندتر است. ارتش مدرن سازی شده روسیه كه كارآمدتر از آن زمان است، یكی از جنبه های این قدرت است.
روسیه از دیدگاه كاملا نظامی موفقیت هایی داشته است كه همچون آن می توان به گرجستان در سال ۲۰۰۸، الحاق كریمه در سال ۲۰۱۴ و عملیات آن در سوریه از سال ۲۰۱۵ اشاره نمود اما تجهیز مجدد روسیه هزینه مالی و زمانی داشته كه حدود ۳۱۵ میلیارد دلار تخمین زده شده است.
روسیه امروز نسبت به دوران دو جنگ چچن در سال های ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۶ و ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۹ باثبات تر به نظر می رسد؛ دورانی كه خیلی از جمله پوتین به علت رویابافی علنی مناطق مختلف برای استقلال، نگران تمامیت ارضی روسیه بودند. در همین حال در دوران ریاست جمهوری پوتین در معیارهای دموكراتیك این كشور تغییراتی صورت گرفته است. از دیدگاه غربی، تغییرات قدرت اندكی در سطح محلی یا فدرال وجود داشته كه می تواند محكی برای قدرت پوتین تلقی شود.
شعار روسیه: رسیدن به جایگاه پرتغال
وقتی پوتین رئیس جمهور شد، خاطرات ورشكستگی ملی در سال ۱۹۹۸ هنوز تازه بودند. خیلی از شهروندان روسیه یك شبه دارایی اندك خویش را از دست دادند. پوتین به محض تصدی ریاست جمهوری متعهد شد كه "استاندارد زندگی را ارتقا دهد" و از "رشد پویای اقتصادی" اطمینان حاصل كند. او بخصوص تخمین زد كه اگر تولید ناخالص داخلی روسیه رشد هشت درصدی را حفظ كند، می تواند طی ۱۵ سال به سرانه تولید ناخالص داخلی پرتغال برسد یا حتی در صورتیكه این رشد را به ۱۰ درصد برساند، این سرانه را تا حد فرانسه یا انگلیس ارتقا دهد.
عبارت "رسیدن به پرتغال" به یك تكیه كلام رایج تبدیل شد كه گاهی بعنوان كنایه استفاده می شد اما همیشه نه. بین سال های ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۷ رشد تولید ناخالص داخلی ۷.۱ درصد بود. بحران مالی جهانی هم نتایج خویش را در این رشد داشت اما این پیامدها اندك بودند. تولید ناخالص داخلی روسیه از سال ۲۰۰۰ پنج برابر شده و از ۳۰۰ میلیارد دلار به ۱.۶۶ تریلیون دلار رسیده است.
سرانه تولید ناخالص داخلی در سال ۲۰۱۳ حدودا به سطح پرتغال رسید، باآنكه مسائل از آن زمان به آسانی پیش نرفت. روسیه هیچگاه كاملا به پرتغال نرسید؛ كشوری كه پوتین شخصا در سال ۱۹۹۹ اعتراف كرد كه جزو كشورهای ثروتمند اتحادیه اروپا نیست.
اینكه رشد اقتصادی روسیه بعد از الحاق كریمه در سال ۲۰۱۴ و تحریم های بعد از آن گرفتار مشكل شد، یك روایت مشهور است اما واقعیت این است كه رشد اقتصادی در سال ۲۰۱۳ هم رونق چندانی نداشت. پوتین بارها متعهد شده كه روسیه را از یك صادركننده ساده مواد خام به صادركننده محصولات و خدمات فناوری پیشرفته تبدیل كند. با این وجود روسیه، اگر نگوییم بیشتر، به همان اندازه وابسته به مواد خام است كه در سال ۲۰۰۰ بود. بودجه دولت وابسته به نوسانات بهای بازار جهانی است.
جمعیت شناسی؛ دو گام به پیش، یك گام به پس
چیزی كه بیشتر از دولت و ساختارهای اقتصادی بیمار روسیه مشكل ساز است، جمعیت شناسی آن است. وقتی پوتین رئیس جمهور روسیه شد، جمعیت این كشور حدودا سالانه یك میلیون كاهش داشت. او این مسئله را "خطری برای موجودیت روسیه" می دانست اما نرخ تولد با بهبود شرایط اقتصادی افزایش پیدا كرد. وی در سال ۲۰۱۱ اعلام نمود كه بحران جمعیتی تحت كنترل قرار گرفته است. جمعیت روسیه بین سال های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵ برای اولین بار در قرن ۲۱ افزایش داشت. پوتین در سال ۲۰۱۲ رشد پایدار جمعیت را "هدفی ملی" عنوان نمود. به دنبال آن امید به زندگی هم افزایش یافت و به قول وزارت سلامت روسیه، از ۶۵.۵ سال در سال ۲۰۰۰ به ۷۳.۶ در سال ۲۰۱۹ رسید.
با این وجود جمعیت بار دیگر در سال ۲۰۱۶ و با سرعت بیشتری كاهش پیدا كرد. میزان مرگ و میر در ۹ ماه نخست ۲۰۱۹ با بیشتر از ربع میلیون از نرخ تولد پیشی گرفته كه طبق داده های اداره آمار دولتی روسیه، وخیم ترین كاهش جمعیت این كشور در ۱۱ سال گذشته بوده است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب