ساخت داربست های استخوانی با چاپگرهای سه بعدی توسط محققان كشور
بازار پرواز: محققان كشور موفق شدند با چاپگرهای سه بعدی، داربست های استخوانی طراحی نمایند كه همزمان می تواند به كمك گرمادرمانی به منظور درمان سرطان استخوان در مجاورت بافت پیوندی به كار گرفته شود.
به گزارش بازار پرواز به نقل از ستاد توسعه فناوری نانو، یكی از روش های شناخته شده در درمان سرطان، روش هایپرترمیای مغناطیسی یا همان گرمادرمانی است كه روشی مناسب در كنار سایر شیوه های درمانی از قبیل شیمی درمانی و رادیو تراپی به حساب می آید.
در این روش، با بالا بردن درجه حرارت بافت های بدن تا دمای ۴۲ الی ۴۵ درجه سانتی گراد، به صورت موضعی و با استفاده از استفاده از انرژی الكترومغناطیسی، طی یك دوره ی زمانی تعریف شده، سلول های سرطانی از بین می روند. درجه حرارت بالا نه تنها می تواند سبب مرگ سلول های سرطانی شود، بلكه سبب حساسیت بیشتر به رادیوتراپی و شیمی درمانی و افزایش كارآیی آن ها هم می گردد.
سعید سهمانی، پژوهشگر پسادكتری مهندسی مكانیك دانشگاه صنعتی امیركبیر، در توضیح كار انجام شده در این طرح تحقیقاتی عنوان كرد: ما با كمك ابزار دقیق و سریع چاپگر سه بعدی، داربست استخوانی بایو- نانوكامپوزیتی دو كاره ای (زیست سازگار و از بین برنده ی سلول های سرطانی) ساختیم. همچنین، با استفاده خواص مكانیكی استخراج شده توسط آزمایشات صورت گرفته، رفتار ارتعاشات یك ایمپلنت استخوانی تولید شده از این داربست به صورت تحلیلی و تحت شرایط بارگذاری گوناگون مدل شده و مورد بررسی قرار گرفته است.
به گفته ی سهمانی، ساخت این داربست با استفاده از چاپگرهای سه بعدی و از تركیب و سنتز بایوسرامیك (بردیجیت) و نانوذرات مغناطیسی (مگنتیت) صورت گرفته است. در نتیجه، داربست تولید شده زیست سازگار بوده و خواص بیولوژیكی و مكانیكی مشابه با استخوان طبیعی دارد و از تخلخل لازم به منظور رشد سلول های استخوانی جهت ترمیم و بازسازی یك بخش آسیب دیده ی استخوان برخودار است.
این محقق اعتقاد دارد از این داربست می توان در بخش مهندسی پزشكی، جهت ترمیم و بازسازی بخش های آسیب دیده ی استخوانی بهره گرفت. از طرفی به علت دارا بودن نانوذرات مغناطیسی (مگنتیت) این قابلیت را دارد كه با قرار گرفتن در یك میدان مغناطیسی AC، گرما تولید كرده و سبب افزایش درجه حرارت بافت اطراف خود شود. در نتیجه، تمامی سلول های سرطانی موجود در اطراف داربست جایگذاری شده در بافت، توسط هایپرترمیا (گرمادرمانی) از بین می روند.
سهمانی در انتها تصریح كرد: طراحی و ساخت داربست بایو- نانوكامپوزیتی با بهره گیری از چاپگر سه بعدی، روشی سریع و با قابلیت طراحی و ساخت نمونه هایی با ساختار پیچیده و تخلخل با ابعاد مشابه با استخوان طبیعی است كه می توان آن را از خصوصیت های منحصر به فرد این تحقیق نام برد.
در این تحقیق، آنالیز پراش اشعه ایكس، میكروسكوپ الكترون روبشی و دستگاه اندازه گیری خواص مغناطیسی و طیف سنجی پراش انرژی پرتو ایكس، برای تجزیه و تحلیل ساختاری یا خصوصیات بیولوژیكی داربست تولید شده به كار برده شده اند.
این تحقیقات حاصل تلاش های سعید سهمانی- پژوهشگر پسادكتری مهندسی مكانیك دانشگاه صنعتی امیركبیر- و همكارانش است. نتایج این كار در مجله ی Ceramics International با ضریب تأثیر ۳/۰۵۷ (جلد ۴۴، سال ۲۰۱۸، صفحات ۱۱۲۸۲ تا ۱۱۲۹۱) به چاپ رسیده است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب